တလောက သင်တန်းတစ်ခု လုပ်ပြီးတဲ့နောက် အစီရင်ခံစာရေးနေတုန်း အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံက ပြန်လာတဲ့ ရဟန်းတစ်ပါးက အစီရင်ခံစာထဲထည့်ထားတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေကြည့်ရင်း ပြောတယ်။ “မင်းတို့ သင်တန်းခန်းမက ဆွဲဆောင်မှုမရှိဘူး” ဆိုပြီး သူက သင်တန်းခန်းမအတွင်း ဘယ်လိုလုပ်သင့်ကြောင်း ပြောတယ်။ အဲဒါက SEMS က ပြောနေကျ ပုံစံနဲ့ သွားတူတယ်။ စာဖတ်စာပွဲ ပန်းအိုး စာကြည့်တိုက်စတာတွေ ထောင့်တစ်ခုမှာ ရှိနေသင့်တယ်။ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ကစားလို့ရတဲ့ စစ်တုရင် ခြင်လုံး ပင်ပေါင် စတဲ့ပစ္စည်းတွေရယ် ဉာဏ်ကစားစေတဲ့ ပစ္စည်းတွေရယ် ခုံလေးတစ်လုံးနဲ့ ထားသင့်တယ်။ နောက် အလှဆင်ထားတဲ့ ပန်းအိုးတို့ သင်တန်းသားတို့ စိတ်လွတ်လပ်စွာရေးဖို့ Free Wall တို့၊ Parking lock တို့ ထားသင့်တယ်။ နောက်တစ်ခုက စာအုပ်စာတန်းထားဖို့နေရာ လွယ်အိတ်တွေ ဖုန်းတွေ သိမ်းဖို့နေရာ ရေနွေးတွေ ကော်ဖီတွေ ဖျော်ပြီး စိတ်အပန်းပြေပြေနဲ့ သောက်လို့ရမယ့်နေရာတွေ ထားသင့်တယ်။ နေရာတွေက သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ဖြစ်သင့်တယ်။ သင်တန်းသားတွေ ထိုင်မယ့်နေရာက စိတ်ချလက်ချဖြစ်မယ့်နေရာ စိတ်သက်တောင့် သက်သာနဲ့ ဆွေးနွေးနိုင်မယ့်နေရာ ဖြစ်သင့်တယ်။ လေနှင့် အလင်းလည်း ကောင်းကောင်းလိုမှာပဲ။ ဒါက သင်တန်းခန်းမပုံစံ။ နောက် သင်တန်းဆရာက စိတ်ကိုဖွင့်ထားရမယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကို သက်တောင့်သက်သာ ထားရမယ်။ ကိုယ်မသိတာတွေ ရှိမှာပဲလို့ သဘောထားရမယ်။ မသိတာတွေ တကယ်ရှိခဲ့ရင်လည်း ကြိုဆိုရမယ်။ အမှား အမှန်ပြောပြဖို့ ခွဲဖို့ထက် နက်နက်နဲနဲနားထောင်ဖို့လိုတယ်။ အမှားဆိုတာ ဘယ်သူနဲ့မှ မကင်းဘူး။ လေ့ကျင့်ခန်းဆင်းနေတယ်လို့ စိတ်ထဲသဘောထား။ ကိုယ်တိုင် သင်ယူနေတယ်လို့
