လကၤာေလးမ်ား

မတူမတီး၊ ဟူးရီးဟူးရာ၊ ငါတုိ႔သာဟု၊ မညာမဆ၊ မျပဳရဘူး၊ ဘ၀ဤကုိယ္၊ မင္းဟုဆိုလည္း၊ ေနကုိပံုျပ၊ လကုိပံုထား၊ မွတ္တံုျငားေလာ့၊ ေနကားထြက္၀င္၊ ေပၚခ်ဳပ္ထင္၏၊ လလွ်င္ျပည့္ကြယ္၊ ႀကီး၍ငယ္ခဲ့၊ ထုိ႔ႏွယ္မလြဲ၊ အၿမဲခ်မ္းသာ၊ မယွိစြာရွင့္၊ အာဏာတန္ခုိး၊ အမ်ိဳးစည္းစိမ္၊ ဘုန္းဂုဏ္သိန္လည္း၊ ထင္တိမ္ေပၚငုပ္၊ ျဖစ္ခ်ဳပ္တတ္စြာ၊ ဓမၼတာတည့္၊ ေခါက္ရွာငွက္ပ်ံ၊ ခင္ပုတ္ပ်ံႏွင္၊ ဘုတ္ပ်ံ ရႈးပ်ံ၊ ေလာကဓံဟု၊ ထံုးစံတရား၊ ဤရွစ္ပါးကား၊ ပုိင္းျခားလူမွာ၊ မၿမဲစြာတည့္၊ ငါ ငါ ယူမွား၊ မာနအားျဖင့္၊ တရားယြင္းခြ၊ မရႈရဘူး။

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျမင္မၾကည္လင္လုိ႔ေဒါသျဖစ္တဲ့အခါ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ဖုိ႔ မန္လည္ဆရာဘုရားရဲ႕လကၤာေလး

ဤသည့္ေလာက ၊ ဘံုဘ၀၁ွ္၊ မိန္းမေယာက်္ား၊ မ်က္ထြက္ျငားမူ…

-ေဖာက္ျပားယြင္းကြက္၊ ရုပ္ဆင္းပ်က္၏၊
-အိပ္စက္ေသာခါ၊ မခ်မ္းသာဘူး။
-ျပဳရာကိစၥ၊ အ၀၀၁ွ္၊ ေကာဓလႊမ္းမုိး၊ အမ်က္ဆုိးေၾကာင့္၊ က်ိဳးမဲ့ကုိစဥ္၊ က်ိဳးရွိထင္လ်က္၊ က်ိဳးပင္ရွိလတ္၊ မရွိမွတ္၍၊ ေခ်ာ္ခၽြတ္ျပဳမွား၊ က်ိဳးမမ်ားတည့္၊
-စီးပြားဆုတ္လ်က္၊
-ဂုဏ္သိန္ပ်က္၍၊
-မိတ္ဖက္ကင္းကြာ
-ေသေသာခါလည္း၊ ေလးျဖာပါယ္သုိ႔၊ေရာက္တံုၿမိဳ႕၏
ယင္းသုိ႔ျဖစ္မူ၊ တစ္ဖက္လူဟု၊ ရန္သူႏွစ္ေထာင္း၊ အားရေၾကာင္းလွ်င္၊ မေကာင္းတရား၊ ခုႏွစ္ပါးတုိ႔၊ ေယာက်္ားမိန္းမ၊ မ်က္ထြက္ၾကသား၊ ထုိမွ်လူ႔႒ာန္၊ ေရာက္ၿမဲမွန္ဟု၊ ဘုန္းသန္ဓမၼစက္၊ ေဟာေဖာ္ၿမြက္သည္၊ အမ်က္မထြက္ၾကေလႏွင့္၊

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္မႀကီးဖုိ႔ လကၤာေလး

ပညာကင္းဘိ၊ မႏႈိင္းညွိဘဲ၊ ဇာတိပုည၊ မဟတၱျဖင့္၊ မာနအရာ၊ ကဲမုိးစြာလ်က္၊ ငါသာမင္းဟူ၊ ဘဇာတူဟု၊ အယူေမာက္ၾကြား၊ မေထာင္လြားႏွင့္၊

ေတာင္ကားျမင့္ႀကီး၊ မီးကားရွိန္ပူ၊ သံမူမာေက်ာ၊ ဘက္မဲ့ေသာဟု၊ ေရေၾကာသတၱိ၊ မသိ၍သာ၊ ၾကိမ္းပရာသုိ႔၊ ပမာပံုမီွး၊ မာန္မူႀကီး၍၊ ေတာင္ မီး သံ လား၊ မႀကံဳး၀ါးလင့္၊ ေရအားႀကံဳေတြ႕၊ ၀ဲဟုန္ေမႊ႕၍၊ တုိက္ေ၀ွ႕ေသာခါ၊ မၾကာမတင္၊ အလ်င္သျဖင့္၊ ေတာင္ျမင့္မီးပူ၊ သံမာမူလည္း၊ ျမဴသာျဖစ္၍၊ စင္စစ္ေၾကမြ၊ ေပ်ာက္ပ်က္ရ၏၊ ေလာကလူတြင္၊ ငါသာလ်င္တိ၊ င့ါျပင္မယွိ၊ ထင္ဘိမွတ္ေယာင္၊ ေမာဟေဆာင္၍၊ အန္ေထာင္မာန၊ မမူရတည့္….