ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေသာတာပန္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေရးမိရင္းက ေရးစရာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာတယ္။ ေလာေလာဆယ္ တရားထုိင္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ေတြးမိတာေလး ေရးခ်င္လာျပန္တယ္။ တရားထုိင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ ထုိင္တာလဲေပါ့။ အဟမ္း. အဟမ္း. ေရးျပရမွာေတာ့ ရွက္စရာႀကီး။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ တရားတစ္ခါမွ မထုိင္ဖူးတာကုိေတာ့ ႀကိဳ မေျပာထားလုိ႔ မရဘူး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ကေလးတစ္ေယာက္ ေရႊကုိ သိတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ေရးထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံထားပါရေစ။ ေတာ္ၾကာ အေတာ္ေလး မဂ္ေပါက္ ဖုိလ္ေပါက္ ျဖစ္ေနလုိ႔ ဒီလုိေရးႏုိင္တယ္လုိ႔ ထင္ၿပီး လာကုိးကြယ္ေနမွာ စုိးလုိ႔။ ရယ္စရာ ေျပာတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ တရားစခန္းေတြကုိ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးဘူး။ ဒီေတာ့ တရားစခန္းေတြက တရားလာထုိင္တဲ့ သူေတြကုိ ဘယ္လုိ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ထားေစလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး။ အားနာပါတယ္။ ဘယ္လုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးလဲ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။ (႐ုိင္းသြားလား မသိဘူး။) အဲ ထုိင္တဲ့သူကပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ သြားထုိင္ရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာက ထီေပါက္ဖုိ႔ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ကလြတ္ဖုိ႔စတဲ့ အည့ံစား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ိဳးကုိ ေျပာတာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ရမွာပဲေလ။ ဘာကုိ ေမွ်ာ္လင့္မလဲေပါ့။ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ခပ္ျမင့္ျမင့္ ေမွ်ာ္လင့္ရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္သီလ အေၾကာင္း ကုိယ့္စိတ္အေၾကာင္း ကုိယ္ပဲ အသိဆံုးမဟုတ္ပါလား။ သြားရမယ့္လမ္းက ဒီသီလ မစင္ၾကယ္ရင္ ဒီစိတ္မစင္ၾကယ္ရင္ ေရာက္မယ့္လမ္းမွ မဟုတ္တာကုိး။ လက္ထဲမွာ ေငြတစ္ေထာင္ပဲ ရွိတာ။ ကုိယ္က ေငြတစ္ေသာင္းတန္ ပစၥည္းလုိခ်င္ေနလုိ႔ ရတာမွ မဟုတ္ဘူး။ အျပင္မွာေတာ့ အေႂကြးရရင္ ရမယ္။ ဒီတရားလမ္းမွာ အေႂကြးယူလုိ႔ မရဘူးေလ။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ၿငိမ္းေအးမႈကုိ လုိခ်င္လုိ႔ တရားထုိင္တာပါပဲ။ အိမ္မွာေနရင္း ပူေလာင္လာတဲ့ ေငြေရးေၾကးေရး အပူေတြ၊ မိသားစုေရး အပူေတြ၊ လူမႈေရးအပူေတြစတဲ့ အပူေတြျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္မယ္။ ေလာဘအပူ ေဒါသအပူ ေမာဟအပူေတြလည္း ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္။ သုိ႔မဟုတ္ ေနထုိင္မႈအရ ဘာမွ ပူစရာမရွိေပမယ့္ ဒီဇာတိ ဇရာ မရဏအပူေတြကေတြ ၿငိမ္းခ်င္လုိ႔ တရားထုိင္တာလည္း ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္။ ဟုတ္ၿပီ။ ေအးၿငိမ္းခ်င္လုိ႔ တရားထုိင္တာဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္ရွိ ပူေလာင္ေနလုိ႔ေပါ့။ အဲယားကြန္းနဲ႔ ေနတာလုိ႔ေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေလ။ တရားစခန္းလည္း အဲယားကြန္းနဲ႔ပဲဟာကုိ။ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပူေလာင္ေနတယ္။ ဒါဆုိ ပူေလာင္မႈေတြက ဘာေတြလဲ။ ဇာတိေတြ ဇရာေတြ ဗ်ာဓိေတြ မရဏေတြ ၿပီးေတာ့ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသေတြ။ ပူေလာင္လုိက္တာ။ ပူေလာင္လုိက္တာ။ အဲဒီ အပူက ဘယ္ကေန စတာလဲ။ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ ဆုိေတာ့ အ၀ိဇၨာကေန စတာေပါ့။ အ၀ိဇၨာကေကာ ဘယ္ကစလည္းေပါ့။ အာသ၀ကေနစတာေပါ့။ အာသ၀ကေကာ ဘယ္ကစသလဲေပါ့။ ဟင္ ဒီစ႐ိုက္ေတြအေၾကာင္းပဲ ေရာက္လာျပန္ၿပီ။ အဲဒီ ဘ၀ဆက္ဆက္ စြဲလန္းေနရတဲ့ စ႐ုိက္ေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အာသ၀ေတြျဖစ္ေနတာ။ အာသ၀ what? အာသ၀။
တ႐ုတ္သိုင္း၀တၳဳထဲက စကားနဲ႔ ေျပာရမွာေပါ့။ အာသ၀ဆုိတာ ႏွစ္တစ္ရာ အရက္လုိ႔။ ၾကာၾကာ စိမ္ႏုိင္ေလ။ မူးေလ။ ဘယ္ထဲစိမ္ေနတာလဲ။ ဒုစ႐ုိက္ေတြထဲမွာ စိမ္ေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ ခႏၶကုိယ္ဆုိး အလုိအုိးမွာ ဒုစ႐ုိက္ေတြကုိ အၾကာႀကီးစိမ္ထားၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ျပန္မီွ၀ဲသံုးေဆာင္ေနၾကတယ္။ ဒါကုိ သင္သိပါသလား။ လံုး၀ မသိပါ။ ဘာေၾကာင့္ မသိတာလဲ။ ဘ၀တစ္ခုရလာၿပီဆုိရင္ အတူတူရလာတဲ့ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိေတြက အဲဒါကုိ သိေစခ်င္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ထင္ပါသလား။ သူက အဲဒါကုိ အမွန္ပါလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ အတင္းအဓမၼေခါင္းညိတ္ လက္ခံခုိင္းထားေလသမွ် ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အမွားႀကီးကုိ အမွန္ပါလုိ႔ အၿမဲ ေခါင္းညိတ္ေနခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ ငရဲသားေတြ ငရဲမွာ ေနရတာ ေပ်ာ္တယ္။ က်ားတစ္ေကာင္ဟာ က်ားျဖစ္ရတဲ့ဘ၀ကုိ ဂုဏ္ယူတယ္။ ေလာက္တစ္ေကာင္ဟာ ေလာက္ျဖစ္ရတာကုိ ၾကည္ႏူးတယ္။ ေခြးတစ္ေကာင္က ေခြးျဖစ္ရတာကုိ ေက်နပ္တယ္။ လူျဖစ္ရင္လည္း ေယာက်ၤားကတစ္ေယာက္က ေယာကၤ်ားဘ၀ကုိ မိန္းမတစ္ေယာက္က မိန္းမဘ၀ကုိ ပ႑ဳပ္တစ္ေယာက္က ပ႑ဳပ္ဘ၀ကုိ ခံုမင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူေတြ တိရစၧာန္ေတြ ငရဲေတြတင္ပဲလား။ မဟုတ္ဘူး။ နတ္ေတြလည္းပဲ သူတုိ႔ နတ္ျဖစ္ရတာကုိ သေဘာက်တယ္။ ျဗဟၼာေတြလည္း ျဗဟၼာျဖစ္ရတာကုိ ႏွစ္သက္တယ္။ အဲဒီလုိ ဘ၀ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စြဲလန္းခုံမင္လြန္းလုိ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳရင္ ေယာကၤ်ားဘ၀ျဖစ္ရပါလုိ႔၏ လုိ႔ဆုေတာင္းတယ္။ မိန္းမဘ၀သာ ျဖစ္ရပါလုိ၏လုိ႔ ဆုေတာင္းတယ္။ (မယံုရင္ စာေရးဆရာမဂ်ဴးရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးေတြကုိ လုိက္ဖတ္ၾကည့္ သူမက အတိအလင္း ေၾကျငာတယ္။ မိန္းမဘ၀ပဲ ျပန္ျဖစ္ရပါလုိ၏ တဲ့။) နတ္ေတြလည္း အဲလုိပဲ။ ေသရင္ နတ္ျပန္ျဖစ္တာက မ်ားတယ္။ သူတုိ႔က နတ္ပဲျဖစ္ခ်င္ေနတယ္။ ျဗဟၼာေတြလည္း အဲလုိပဲ။ အဲဒီေနာက္ ငရဲသားလည္း အဲလုိပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘ၀ကုိ စြဲလန္းတဲ့ ႏွစ္တစ္ရာအရက္ကုိ ေသာက္ထားၾကလုိ႔ပဲ။
ေနာက္တစ္ခုက အယူ၀ါဒအေပၚ စြဲလန္းတာ။ အယူ၀ါဒထဲ နစ္မြန္းတာ။ အယူ၀ါဒ ႏွစ္တစ္ရာ အရက္ေသာက္ထားတာ။ ရွင္ေမာဂၢလာန္နဲ႔ ရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ ဆရာဆုိရင္ ဘုရားပြင့္တာသိတယ္။ ဘုရား၀ါဒမွန္တယ္ဆုိတာ သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အယူ၀ါဒကုိ စြန္႔သလား။ မစြန္႔ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ သူ႔အယူ၀ါဒထဲမွာ သူနစ္မြန္းေနတာေလ။ သစၥက ကလည္း သူ႔၀ါဒမွန္တာပဲ။ သူကသာ ဘုရားရွင္ ငါနဲ႔ ၿပိဳင္ရင္ ေဇာေခၽြးျပန္သြားမယ္လုိ႔ လိစၧ၀ီေတြကုိ ႂကြားထားလုိ႔ ဘုရားက ခၽြတ္လုိက္တာ။ ေပါ႒ပါဒ (အမည္ မွားႏုိင္ပါသည္) ပုဏၰားဆုိရင္ ဘုရားမွန္တယ္ဆုိတာကုိ သူလက္ခံတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ၀ါဒကုိ သူစြန္႔မသြားဘူး။ အယူ၀ါဒ ႏွစ္တရာအရက္ေသာက္ထားလုိ႔ မူးေနတာေလ။
က်န္ေသးတယ္ တစ္ခု။ ေမာဟ။ အဲဒါကေတာ့ အားလံုးၾကားဖူးေနၾကတာမုိ႔လုိ႔ မရွင္းေတာ့ဘူး။ အဲဒီေလးခုေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာျဖစ္ရတာ။ မုိးကုတ္မွာ တရားထုိင္မိရင္ေတာ့ အ၀ိဇၨာဘယ္ကျဖစ္ အာသ၀ကျဖစ္လုိ႔ တရားနာရင္း သင္လုိက္ေအာ္မိပါလိမ့္မယ္။ ကဲ တရားထုိင္ေတာ့မွာလား။ အ၀ိဇၨာ ပစၥယာ အစား။ အ၀ိဇၨာ နိေရာေဓာလုပ္ေတာ့မွာလား။ တကယ္ေတာ့ စ႐ုိက္ကုိ အရင္ရွင္းတာပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘုရားရွင္က အလြန္ၾကည္ညိဳဖုိ႔ေကာင္းတာ။ တရားေဟာ သြားရာမွာ ဘယ္မွာမွ ခၽြင္းခ်က္မရွိဘူး။ ဘုရားရွင္သာ မပြင့္ေပၚခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒါေတြ သိႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ အာသ၀ကုိ သိထားေတာ့ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ ဟမ္ အနာသိေတာ့ ေဆးရွိတာေပါ့ဗ်ာ။
